ေတာ္ႏွင္းဆီတြင္ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲဦးေဆာင္သူ ကိုေက်ာ္နိဳင္ဦးကို RFA မွ ေမးျမန္းျခင္း..။

Thursday, September 20, 2012


မင္းတို႔ၪာဏ္အျမင္ တစ္မုိက္တစ္ထြာမွ်ရယ္နဲ႔ ျငင္းဖို႔သန္လွ်င္ မုိက္ရာက်ပါလိမ့္ . . . ေမာင္ေသြးခြ်န္း )

သူတို႔ ျပန္လာၾကေလၿပီ။ သူတို႔ဆိုတာ 'ေက်ာင္းသားတပ္ဖြဲ႔'လို႔ ေျပာႏုိင္တဲ့ ABSDF အဖြဲ႔ႀကီးရဲ႕ ဥကၠ႒ေဟာင္းမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္၊ ကိုမိုးသီးဇြန္နဲ႔ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႔ အပါအ၀င္ျဖစ္တဲ့ လူတစ္စုပါပဲ။ သူတုိ႔ဟာ ၂၀၁၂ ခုႏႇစ္ စက္တင္ဘာလဆန္းမႇာ ျပည္ေတာ္ျပန္လာၾကတယ္။ သူတို႔ကို ခရီးဦးႀကိဳျပဳလုိက္တာကေတာ့ '၉၂ ပါေဂ်ာင္ ရႇင္းတမ္း' ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၁၂ခုႏႇစ္ ၾသဂုတ္လ ၃၁ ရက္မႇာ ေအဘီေျမာက္ပုိင္းျပန္ ရဲေဘာ္မ်ားက ၁၉၉၂ ျပည္ေထာင္စုေန႔ လူသတ္ပြဲ ႀကီးအေၾကာင္းကို '၉၂ ပါေဂ်ာင္ရႇင္းတမ္း'အျဖစ္ သတင္းစာ ရႇင္းလင္းပြဲျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေျမာက္ပုိင္းေဒသက ABSDF အတြင္း ေက်ာင္းသားစစ္စစ္ေတြကို 'ေထာက္လႇမ္းေရး'လို႔ စြပ္စြဲၿပီး ငရဲသားေတြက အဘေခၚရေလာက္ေအာင္ ႏႇိပ္စက္ညႇဥ္းပမ္း သတ္ျဖတ္ခဲ့ပုံေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၾကားသိခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာရရင္ ရႇစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံႀကီးအၿပီး ေက်ာင္းသားေတြ ေတာခိုသြားခဲ့ကာ ABSDF အဖြဲ႔ ေပၚလာပုံကစၿပီး ABSDF
ဖ႐ိုဖရဲ ၿပိဳကြဲသြားပုံအထိ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မ်က္ျခည္မျပတ္ခဲ့ပါ။


၉၂ ပါေဂ်ာင္ရႇင္းတမ္းရဲ႕ နိဒါန္းအစလို႔ ဆိုႏုိင္တဲ့ ပန္းခ်ီထိန္လင္းရဲ႕ 'ကြၽန္ေတာ္ လူကက္ဆက္' ရင္ဖြင့္ ေဖာ္ထုတ္ခ်က္ စာတမ္းကို ၁၂ေဖေဖာ္ ၀ါရီ ၂၀၁၂ ခုႏႇစ္ ေန႔စြဲနဲ႔ အြန္လုိင္းေပၚက ရခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ Popular News ဂ်ာနယ္နဲ႔ Messenger ဂ်ာနယ္ေတြမႇာ တရား၀င္ေဖာ္ျပလာတာ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ပန္းခ်ီထိန္လင္း ေကာက္ေၾကာင္း အပုိင္းအစမွ် ျခစ္ရာေပးလုိက္တဲ့အေပၚမႇာ စုတ္ခ်က္ၾကမ္းၾကမ္းနဲ႔ ေသြးေရာင္လႊမ္းတဲ့ အနိ႒ာ႐ုံ ႐ုပ္ပုံမ်ားအျဖစ္'ေအာင္မိုး၀င္းေရးတဲ့ ေျမာက္ပုိင္းေဒသမႇ အ႐ိုးတြန္သံမ်ားကို'ရႇာေဖြေတြ႔ရႇိခဲ့ၿပီး ရင္တလႇပ္လႇပ္ စုတ္တသပ္သပ္ ဖတ္ခဲ့ရပါတယ္။

၂၀၁၁ ခုႏႇစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၂၁ ရက္ေန႔မႇာ ကိုေအာင္မိုး၀င္းရဲ႕ 'အ႐ိုးတြန္သံမ်ား'စတင္ ပဲ့တင္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၂ ခုႏႇစ္ ျပည္ေထာင္စုေန႔ အႀကိဳ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၁ ရက္အထိဆိုရင္ အ႐ိုးတြန္သံမ်ား (အပုိင္း-၉) အထိ အေတာ္အသင့္ ျပည့္စုံတဲ့ သမုိင္းမႇတ္ တမ္းမ်ားဆက္ ဖတ္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ေျမာက္ပုိင္းမႇာ ျဖစ္ခဲ့တာေတြကို ေတာင္ပုိင္းနဲ႔ ဆက္စပ္ၾကည့္ႏုိင္ ေအာင္ကိုထက္ေအာင္ေက်ာ္ရဲ႕ 'သူပုန္ေက်ာင္းသားတစ္ဦးရဲ႕ မာရသြန္ခရီး' ဆိုတဲ့ စာတမ္းရႇည္ႀကီးကိုလည္း ရႇာေဖြေလေတြ႔ရႇိေလဆိုတာ လို ဖတ္မႇတ္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ ၂၀၁၂ ခုႏႇစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၃ကေန ၂၀၁၂ ုခုႏႇစ္ ဇြန္လ ၇ ရက္အထိ (အပုိင္း ၁၉ မႇ၃၃ အထိ) ေအဘီ-ေတာင္ပုိင္းရဲ႕ ပုံရိပ္မ်ားကို စိတ္၀င္တစား ဖတ္မႇတ္ခဲ့ရပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ အားလုံးပဲ ျမည္းစမ္း ဖတ္႐ႈၿပီးျဖစ္ေလာက္တဲ့ ေမာင္ေမာင္ (ေရႊကရ၀ိတ္) ရဲ႕ 'ဟသၤာ ကိုးေသာင္းပုံျပင္' စာအုပ္ ၂၀၁၂ ခုႏႇစ္ ဇူလုိင္လထဲမႇာ စာေပစိစစ္ေရး ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ တရား၀င္ ထုတ္ေ၀လာပါတယ္။ ဒီစာအုပ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ ႐ႈျမင္သုံးသပ္ခ်က္ကို၆-၇-၁၂ ထုတ္ 'မႏၲေလးအလင္းဂ်ာနယ္'မႇာ ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ ၾကားသိဖတ္မႇတ္ခဲ့ရတာေတြကို အႏႇစ္ခ်ဳပ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေအဘီေျမာက္ပုိင္း လူသတ္ပြဲႀကီးရဲ႕ တာ၀န္ရႇိသူတစ္ဦးအျဖစ္ 'ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္'ရဲ႕ အမည္ကို တညီတညြတ္တည္း ေဖာ္ျပထားတာ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေတြ႔ရႇိ သိျမင္သကဲ့သို႔ပင္ ကြၽန္ေတာ့္ထက္ သိျမင္ႏုိင္စြမ္းအား အဆမတန္ပို၍ ႀကီးမားေသာ ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရကလည္း ဧကန္မုခ်သိေနမႇာပါပဲ။ ဒီလိုအေျခအေနမႇာ ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး လက္ကမ္းခဲ့တာဟာ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ သေဘာထားႀကီး ပုံကို ျပတာလား၊ ဘာလားညာလား စိတ္၀င္စားစရာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ေျမာက္ပုိင္းျပန္ ေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ားကေတာ့ ' . . . ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရႇိေနသည့္ ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္ အပါအ၀င္ လူပုဂိၢဳလ္ ၁၃ ဦးကို ညႇဥ္းပမ္း သတ္ျဖတ္မႈမ်ားအတြက္ တာ၀န္ရႇိသူမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း စြပ္စြဲထားသည္။ ယင္း ျဖစ္စဥ္မ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အမႈဖြင့္ တရားစြဲဆိုမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ ႀကိဳးစားေနေၾကာင္း၊ အမႈဖြင့္ရာတြင္ အျခားသူမ်ားအား စြပ္စြဲတုိင္ၾကားသည့္အမႈကို လက္ခံခဲ့ေသာ္လည္း ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္ အမည္တပ္ကာ စြဲဆိုေသာ အမႈကို ခြင့္မျပဳေသးေၾကာင္း . . .' ၆ စက္တင္ဘာ ၂၀၁၂ ထုတ္ ၇ ရက္ သတင္းဂ်ာနယ္ စာမ်က္ႏႇာ ၂၇ မႇာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

အမႈဖြင့္တာကို ခြင့္မျပဳဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာကို တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးလို႔ ေႂကြးေၾကာ္ေနသူမ်ား၊ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသူမ်ားက ထူးျခားျဖစ္စဥ္အျဖစ္ မႇတ္တမ္းတင္ထားေစခ်င္ပါတယ္။ (ေအဘီ-ေျမာက္ပုိင္း လူသတ္ပြဲ သမုိင္း ရႇင္းတမ္းက သူ႔လမ္းသူထြင္ၿပီး ဆက္ေလွ်ာက္သြားႏုိင္လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။)

အခု ကြၽန္ေတာ္ ေဆြးေႏြးခ်င္တာကေတာ့ ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္နဲ႔ ကိုမိုးသီးဇြန္တို႔ရဲ႕ ဂ်ာနယ္ေတြထဲက အင္တာဗ်ဴးအေျဖစကားမ်ားအေပၚ ေျမာ္ျမင္သုံးသပ္ၾကည့္ခ်င္တာပါပဲ။ သူတို႔ႏႇစ္ေယာက္လုံးဟာ ေအဘီရဲ႕ ဥကၠ႒ေဟာင္း ႏႇစ္ဦးျဖစ္ေနခဲ့တာကို ၾကည့္ရင္ ေအဘီမႇာေနရာ (အာဏာ) လုခဲ့တာ ထင္ရႇားသိသာလႇပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ႏႇစ္ေယာက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္ပါလ်က္ ေနာက္လုိက္ေတြကို စြန္႔ခြာခဲ့သူမ်ားအျဖစ္လည္း ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။ သူတို႔ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းကို ေက်ာခုိင္းခဲ့သူမ်ားလို႔လည္း ဆုိႏုိင္ပါတယ္။

ဒီေန႔ ျမန္မာျပည္မႇာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေအာင္ သူတို႔ ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္မယ္လို႔ ေျပာေနပါပေကာလား။
--------------------------------------------------------------------------------

ကယားျပည္နယ္ ေလာပိတက လွ်ပ္စစ္မီးထုတ္ယူၿပီး ကယားျပည္နယ္ကိုေတာ့ ေမႇာင္ႀကီးခ်ခဲ့တာေတြ၊ ရခုိင္ေက်ာက္ျဖဴေဒသက စြမ္းအင္ေတြ တ႐ုတ္ကို ေရာင္းစားလုိက္ၿပီး ရခုိင္ေဒသ ေမႇာင္ႀကီးက်ေနတာေတြ စသည္ျဖင့္ ဒါေတြကို ဗမာျပည္သူ အမ်ားစုႀကီးကလည္း တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ထပ္တူ မလိုလားၾကပါဘူး။

--------------------------------------------------------------------------------
'သမဂၢါနံတေပါသုေခါ'လို႔ ဘုရားေဟာခဲ့တာပဲ။ လိုရင္းအဓိပၸာယ္ကေတာ့'ဦးညြတ္မႇ ခ်မ္းသာမည္' ဒီေတာ့ ကိုယ့္သမုိင္း ကိုယ္ျပန္ၾကည့္လိုက္ စမ္းပါ။ ေက်ာင္းသားထုႀကီးရဲ႕ ညီညြတ္ေရးကို မိမိအတၲ၊ မိမိေနရာ၊ မိမိအာဏာအတြက္ ၿဖိဳခြဲခဲ့တာ ဘယ္သူ ေတြလဲ၊ ကုိယ့္တပ္ကိုယ္ ျပန္နင္းခဲ့တာ ဘယ္သူေတြလဲ၊ ညီညြတ္ေရး မရႇိဘဲနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္၊ အခုေရာ ခင္ဗ်ားတို႔ခ်င္း ညီညြတ္ၾကလို႔လား။

ငါတို႔ မိဘျပည္သူေတြမႇာျဖင့္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ႀကီးရဲ႕ ျပည္ေတာ္၀င္ခန္းကို သေျပပန္းနဲ႔ လက္ကမ္းႀကိဳမယ္ဆိုၿပီး ေမွ်ာ္လုိက္ရတာ ေစာင့္လုိက္ရာ မင္းတို႔ကေတာ့ ညီအစ္ကိုခ်င္း ရဲေဘာ္ခ်င္း ေသြးေခ်ာင္း စီးေအာင္သတ္ၿပီး မိဘျပည္သူေတြကို ေက်းဇူးဆပ္လုိက္တယ္ေပါ့ေလ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ႀကီးရဲ႕ ျပည္ေတာ္၀င္ခန္းနဲ႔ေတာ့ တစ္လမ္းစီ၊ တျခားစီပါပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ၊ ဒီေန႔ျမန္မာ့ေျမမႇာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္မယ္လို႔ လြယ္လြယ္ေလး ေျပာလုိက္တဲ့အေပၚမႇာ သူတို႔ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအေတြးအေခၚ ဘယ္ေလာက္ ရႇိ မရႇိ ဆန္းစစ္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။

ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္က စလုိက္ရေအာင္။ တုိင္းရင္းသားမ်ားနဲ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ၿပီးေတာ့ ဒီေန႔ ရခိုင္-႐ိုဟင္ဂ်ာအေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္ေျပာခဲ့တာေတြကို အစဆြဲထုတ္ၾကည့္ရေအာင္။

''အဓိကေတာ့ တုိင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ျပည္တြင္းစစ္က ႏႇစ္ ၆၀ ေက်ာ္ၿပီေလ၊ အားလုံးသိၾကတဲ့အတုိင္း နာတာရႇည္ ျပႆနာေပါ့။ ၈၈ ျဖစ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေတာထဲကို ေရာက္သြားတဲ့အခါ တုိင္းရင္းသားေတြဘ၀နဲ႔ သူတို႔ ေတာင္းဆိုမႈကို ဘာလဲဆိုတာ ပိုနားလည္လာသလို တုိင္းရင္းသားေတြဘက္ကိုလည္း ဗမာဆိုတဲ့ လူမ်ဳိးေတြဟာ မဟာဆိုတဲ့ စိတ္မ်ဳိး မရႇိပါဘူးဆိုတာလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရႇင္းျပခြင့္ ႀကဳံတာေပါ့။ ၂၄ ႏႇစ္အတြင္းမႇာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လုပ္ႏုိင္တဲ့ အျမတ္အစြန္းတစ္ခုက အဲဒါေပါ့'' (၁၀ စက္တင္ ဘာ ၂၀၁၂ ထုတ္ Messenger မႇ)

ပင္လုံစာခ်ဳပ္ပါ အခ်က္မ်ားကို တုိင္းရင္းသားမ်ား မခံစားရေသးေၾကာင္းနဲ႔ ''နဂိုတုန္းက ကိုယ့္ႏုိင္ငံေလးေတြနဲ႔ ေနခဲ့ၾကတဲ့ ႏုိင္ငံေတြအားလုံးဟာ ကိုလိုနီလက္ေအာင္ေရာက္မႇ ျမန္မာျပည္ေျမပုံႀကီး ျဖစ္သြားတာကိုး''လို႔ ဆက္ေျပာထားပါတယ္။

ကိုလိုနီေခတ္မတုိင္ခင္က ရႇမ္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္စတဲ့ တုိင္းရင္းသားေတြ ေနထုိင္ရာ နယ္ေျမေဒသမ်ားဟာ ႏုိင္ငံ (state) အဆင့္ကို ေရာက္ေနၿပီလား၊ (ကြၽန္ေတာ့္မႇာ စဥ္းစဥ္းစားစားနဲ႔ သတိထားၿပီး ေျပာေနရပါတယ္။) ဒီေန႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကား ေျပာေနရာမႇာ တုိင္းရင္းသားမ်ား ေတာင္းဆိုေနတဲ့ တန္းတူေရးနဲ႔ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္အေပၚ လုိလားေထာက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သမုိင္းအမႇန္တရားကိုျပန္ၾကည့္ရင္ ကိုလိုနီေခတ္မတုိင္မီကတည္းက ဗမာဘုရင္ေတြေခတ္ကတည္းက တုိင္းရင္းသားေတြဟာ ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရင္ကို သစၥာခံ႐ုံပါပဲ။ အခြန္အေကာက္ လက္ေဆာင္ပ႑ာ ဆက္သ႐ုံပါပဲ။ တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္သူအႀကီးအကဲကို ဖယ္ရႇားၿပီး ဗမာေတြက သြားအုပ္ခ်ဳပ္တာမ်ဳိး မရႇိခဲ့ပါဘူး။

လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပုိင္း အထူးသျဖင့္ ၁၉၆၂ ခုႏႇစ္ေနာက္ပုိင္းမႇာ စစ္အာဏာရႇင္ေခတ္ျဖစ္တဲ့အတုိင္း တုိင္းရင္းသား နယ္ေျမေတြမႇာ စစ္တပ္ေတြပို႔ထားၿပီး အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး စစ္တပ္ကပဲ ႀကိဳးကုိင္ျခယ္ လႇယ္စီမံအုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့တာ မဟုတ္ပါလား။ တန္းတူေရးကို ေျပာရင္ စစ္အာဏာရႇင္စနစ္လက္ေအာက္မႇာ ဗမာလူမ်ဳိးဆိုတာလည္း တုိင္းရင္းသားေတြနဲ႔ တန္းတူဖိႏႇပ္ခံရတာပဲ။ ဗမာကမႇ ဗမာ၊ ဗမာခ်င္း စစ္ဗုိလ္ ျမန္မာက အရပ္သားဗမာကို အနီးကပ္ ဖိႏႇိပ္တာပိုလို႔ေတာင္ ခံရပါေသးတယ္။ ေထာင္က်တာလည္း ဗမာေတြ အမ်ားစု၊ ေသေတာ့လည္း ဗမာေတြ အမ်ားစုပါပဲ။

စစ္အာဏာရႇင္စနစ္ လက္ေအာက္မႇာ ဗမာျပည္သူေတြလည္း ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ မရခဲ့ပါဘူး။ ေစသည္ကြၽန္ထြန္သည့္ႏြားပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း တုိင္းရင္းသား ညီအစ္ကိုေတြနဲ႔အတူ စုေပါင္းၿပီး အာဏာရႇင္ဆန္႔က်င္ေရး လမ္းေၾကာင္း၊ ဒီမိုကေရစီလမ္းေကာင္းေပၚ အတူတူ တုိက္ပြဲ၀င္ခ်ီတက္ေနၾကတယ္ မဟုတ္လား။ တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ဘာသာစကားကို ကြၽန္ေတာ္ နားလည္ပါတယ္။ ဗမာေတြကပညာ သင္ၾကားေရးကစၿပီး လူေနမႈအဆင့္အတန္း ပိုျမင့္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ခံစားေနၾကတာလို႔ ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ေခတ္စနစ္အရ ကံၾကမၼာရဲ႕ သားေကာင္ေတြျဖစ္ခဲ့ရတာပါ။ ကယားျပည္နယ္ ေလာပိတက လွ်ပ္စစ္မီးထုတ္ယူၿပီး ကယားျပည္နယ္ကိုေတာ့ ေမႇာင္ႀကီးခ်ခဲ့တာေတြ၊ ရခုိင္ ေက်ာက္ျဖဴေဒသက စြမ္းအင္ေတြ တ႐ုတ္ကို ေရာင္းစားလုိက္ၿပီး ရခုိင္ေဒသ ေမႇာင္ႀကီးက်ေနတာေတြ စသည္ျဖင့္ ဒါေတြကို ဗမာျပည္သူအမ်ားစုႀကီးကလည္း တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ထပ္တူ မလိုလားၾကပါဘူး။

ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္ေျပာခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္ေျမပုံႀကီးကိစၥကို ရႇင္းျပဖို႔ လိုလာပါၿပီ။ ကိုလိုနီလက္ေအာက္ေရာက္မႇ ဒီေျမပုံႀကီး ျဖစ္ေပၚလာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ကို အနီးဆုံးထားၿပီး ျပန္ၾကည့္ရင္ အေလာင္းဘုရားေခတ္ ျမန္မာျပည္ ေျမပုံဟာ လက္ရႇိ ျမန္မာျပည္ေျမပုံထက္ ပိုႀကီးပါတယ္။ ပိုၿပီးက်ယ္ျပန္႔ပါတယ္။ အာသံ၊ မဏိပူရ၊ အယုဒၶယ၊ ဇင္းမယ္၊ လင္းဇင္းအထိပါပဲ။ စစ္တုိက္ၿပီး နယ္ပယ္ခ်ဲ႕ထြင္ႏုိင္ခဲ့တာကို ဂုဏ္ယူေျပာဆိုေနျခင္း မဟုတ္ပါ။ ကိုလိုနီေခတ္မတုိင္မီက ျမန္မာျပည္ ေျမပုံကို မႇန္မႇန္ကန္ကန္ သိေစခ်င္လို႔ တင္ျပလိုက္တာပါ။ (ဘုရင့္ေနာင္ေခတ္ ျမန္မာျပည္ေျမပုံက အေလာင္းဘုရားေခတ္ထက္ေတာင္ ပိုၿပီးေတာ့ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔ပါေသးတယ္)

ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္က တုိင္းရင္းသားအေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ''သူတို႔ရဲ႕ တုိင္းျပည္ျပန္ရခြင့္ ေပ်ာက္ဆုံးေနတယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း သူတို႔က လက္နက္ကုိင္ တုိက္ပြဲ၀င္ေနတာ ျဖစ္တယ္''လို႔ ဆက္ေျပာထားပါတယ္။

သူတို႔ရဲ႕ တုိင္းျပည္ . . .ဆိုေတာ့ . . .သတိထားၿပီး ေျပာၾကရေအာင္ တုိင္းရင္းသားေတြက သီးျခားခြဲထြက္ၿပီး 'တုိင္းျပည္၊ ႏုိင္ငံ' တစ္ခုစီအျဖစ္ ထူေထာင္ဖို႔ လုပ္ေနတာလား၊ ဥပမာ ကရင္သမၼတႏုိင္ငံဆိုပါစို႔၊ ဒီေန႔ အေလာင္းဘုရားေခတ္ (ပေဒသရာဇ္ ေခတ္) က အေျခအေနေတြနဲ႔ လုံး၀မတူျခားနားတဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္ေနပါၿပီ၊ ကိုလိုနီေခတ္ ႏႇစ္ေပါင္းတစ္ရာခန္႔၊ လြတ္လပ္ၿပီး ႏႇစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ခန္႔၊ ဒီႏႇစ္ေပါင္း ၂၀၀ နီးပါး ကာလႀကီးမႇာ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား သူ႔နယ္ကိုယ့္နယ္ ေရာေႏႇာေန ထုိင္ရာ ျပည္ေထာင္စုႀကီး ျဖစ္ေနပါၿပီ။

ကရင္နဲ႔ မြန္၊ မြန္နဲ႔ ပအို႔၀္၊ နယ္ေျမေတြ ထိစပ္ေန႐ုံမွ်မက မြန္ေဒသမႇာ ကရင္ရႇိသလို ကရင္နယ္မႇာလည္း မြန္နဲ႔ ပအို႔၀္ကို ေတြ႔ရမႇာပါပဲ။ ရႇမ္း နဲ႔ ကခ်င္၊ ရႇမ္းနဲ႔၀၊ ကိုးကန္႔ဆိုတာက ပါလာေသး။ ခ်င္းမႇာလည္း ဖလမ္းခ်င္းနဲ႔ တီးတိန္ခ်င္း မတူျပန္ဘူး။ ဗမာေတြကလည္း ၀န္ထမ္းေတြေရာ စီးပြား၀မ္းစာရႇာသူေတြေရာ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုဆိုသလို တုိင္းရင္းသားေဒသေတြမႇာ အေျခခ်ေနၿပီး ျဖစ္ေနၿပီ။ ရန္ကုန္ကို ဘယ္လိုေျပာမလဲ၊ ရန္ကုန္ဆိုတာ ေရႇးတုန္းက မြန္တို႔ရဲ႕ ဒဂုန္ပဲ။ မြန္တုိင္းျပည္ မြန္ႏုိင္ငံ ထူေထာင္မယ္ဆိုၿပီး ရန္ကုန္က ဗမာေတြကို ႏႇင္ထုတ္လို႔ ျဖစ္ႏုိင္ပါေတာ့မလား။

ဒီေန႔ ကရင္ျပည္နယ္တစ္ခုတည္းကိုပဲ ၾကည့္လုိက္ပါဦးေတာ့။ ဒီေကဘီေအရယ္၊ ေကအင္ယူရယ္၊ အျခားေသာ လက္နက္ကုိင္ ကရင္အဖြဲ႔ေတြရယ္ သီးျခားစီသူ႔နယ္ကုိယ့္နယ္ ျဖစ္ေနၾကတယ္ မဟုတ္လား။ တစ္ျပည္ေထာင္စီ ခြဲထုတ္လုိက္လို႔ ကေတာ့ ျဖစ္လုိက္မယ့္ ျပႆနာေတြ လက္နက္ကုိင္ ပဋိပကၡေတြ၊ မီးခိုးမဆုံး မိုးမဆုံး ျဖစ္လုိက္မယ့္ စစ္ပြဲေတြ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကား ေျပာခ်ိန္ေတာင္ရေတာ့မႇာ မဟုတ္ဘူး။

ဒီလို စစ္မီးေတာက္ေလာင္ျပာက်မယ့္အေရးကို တိုင္းရင္းသားေတြကလည္း မလိုလားပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ 'တန္းတူေရးနဲ႔ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္'ကိုပဲ ေတာင္းဆိုေနၾကတာပါ။ ဒါက တရားမွ်တတဲ့ ေတာင္းဆိုမႈပါ။ ဗမာျပည္ကို အဂၤလိပ္ကလာၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္တာ မႀကိဳက္ရင္ ဗမာကလည္း ရႇမ္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္ စတဲ့တုိင္းရင္းသားေတြအေပၚ လႊမ္းမိုးအုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ မႀကိဳးစာသင့္ပါဘူး။ ရပ္ရြာထဲက အိမ္ေထာင္စု တစ္ခုခ်င္းမႇာေတာင္(ေဆြမ်ဳိးအရင္းခ်ာမႇာေတာင္) သူ႔အိမ္တြင္းေရး ကိုယ္က ၾသဇာ၀င္ေပးတာမ်ဳိး မသင့္ ေတာ့ေပဘူး။ သူေက်နပ္ လက္ခံသေလာက္သာ အႀကံၪာဏ္ေပး ကူညီတာမ်ဳိး ျဖစ္ရမယ္။

အခု ကြၽန္ေတာ္တင္ျပခဲ့တာေတြက တုိင္းရင္းသားအေရးနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ေရႇးပေ၀သဏီ ဘုရင္ေခတ္၊ ပေဒသရာဇ္ေခတ္ေတြကတည္းက အတူတကြ ေနထုိင္လာၾကတဲ့ ျပည္ေထာင္စုသားေတြအတြက္ ေျပာခဲ့တာပါ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ျပည္ေထာင္စုဖြား တုိင္းရင္းသားေတြထဲမႇာ ႐ိုဟင္ဂ်ာ မပါဘူးဆိုတာပါပဲ။ ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္ကေတာ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာအေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒီလိုေျပာဆိုထားပါတယ္။

''ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္ အတုိင္းအတာနဲ႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္သူတို႔က ျပည္နယ္ေတာင္းပုိင္ခြင့္ ရႇိတယ္၊ ရခုိင္၊ ကခ်င္၊ မြန္၊ ရႇမ္း၊ ကရင္ ရႇိသလိုေပါ့''(ေရႇးကတည္းက ရႇိခဲ့တယ္ဆိုရင္ ျပည္နယ္ပုိင္ဆုိင္ခြင့္ရႇိတယ္တဲ့)

''အဲဒီမႇာ ရႇင္းရမႇာက ဘာလဲဆိုေတာ့ အခု ႐ိုဟင္ဂ်ာလို႔ ေျပာေနတဲ့ လူမ်ဳိးေတြက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြ၊ ရခုိင္ေတြလို အဲဒီကာလကတည္းက အေျခစုိက္ ေနထုိင္ခဲ့ၾကတာမ်ဳိးဆိုရင္သမုိင္းကိစၥ ကြၽန္ေတာ္နားမလည္ဘူး။ အဲဒီလိုမ်ဳိးရႇိတယ္ဆိုရင္ သူတုိ႔လည္း ျပည္နယ္ေတာင္းပုိင္ခြင့္ ရႇိတယ္''(၁၀-၉-၁၂ထုတ္ Messenger ဂ်ာနယ္မႇ)

သမုိင္းကိစၥ နားမလည္ရင္ ႐ိုဟင္ဂ်ာအေရး ေဆြးေႏြးေတာင္းဆိုပုိင္ခြင့္ လုံး၀မရႇိပါဘူး။ ႐ိုဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့ စကားလုံး စတင္ေပၚေပါက္ လာတာေတာင္ သမုိင္းေခတ္ေတြနဲ႔ေျပာရင္ ဘာမႇမၾကာေသးပါဘူး။ ၁၉၅၁ ခုႏႇစ္ ၾသဂုတ္လ ၂၀ ရက္ထုတ္ ဂါဒီယန္သတင္းစာ(The Guardian) မႇာ ပါလီမန္အမတ္ မစၥတာဂါဖားရ္က သူတို႔ကို ဘဂၤါလီလို႔ေခၚရင္ တစ္ဖက္ႏုိင္ငံက ေျပးလာသူေတြမႇန္း သိသြားမႇာစိုးလို႔ '႐ိုဟင္ဂ်ာ'လို႔ တီထြင္ သုံးႏႈန္းလုိက္တာပါ။ ႐ိုဟင္ဂ်ာလို႔ မေခၚမီ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ (မူဂ်ာဟစ္ = ဘာသာေရး သူရဲေကာင္း) လို႔ ေခၚဆိုခဲ့ပါတယ္။ လူမ်ဳိးေရးဘာသာေရး အသြင္ဖန္တီးခဲ့တာ သူတို႔ဘက္ စခဲ့တာပါ။ ျပႆနာအားလုံးရဲ႕ အရာရာကို သူတို႔ဘက္ကပဲ စခဲ့တာပါ။ ဒီေန႔ ရခုိင္႐ိုဟင္ဂ်ာအေရး မေပၚေပါက္မီကပင္ ၂၁ မတ္ ၂၀၀၉ ခုႏႇစ္ ေန႔စြဲနဲ႔ သမုိင္းသုေတသန ဦးစီးဌာန ညႊန္ၾကားေရးမႇဴး ဦးျမင့္သိန္းက 'ရခုိင္ေဒသအတြင္းသို႔ မြတ္ဆလင္မ်ား ၀င္ေရာက္လာျခင္းႏႇင့္ ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရႇားမႈ အဆင့္ဆင့္' ဆိုတဲ့စာတမ္းကို ေရးသားတင္ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ (ထိုစာတမ္းကို မိတၲဴမ်ားစြာပြား၍ လက္ဆင့္ကမ္း ဖတ္မႇတ္ေလ့လာေနၾကေပၿပီ)

စာတမ္းရဲ႕ အႏႇစ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာဆိုတာ တုိင္းရင္းသား မဟုတ္၊ အဂၤလိပ္ ကိုလိုနီေခတ္ဦးက ပင္လယ္ယာလုပ္ကုိင္ဖို႔ ေရာက္လာရင္း ပြားမ်ားလာကာ ၁၉၁၁ ခုမႇာပင္ စစ္ေတြခ႐ုိင္ရဲ႕ လူဦးေရ ၇၇% မႇာ ဘဂၤါလီ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါတယ္။ အဂၤလိပ္ေတြ ေသြးထိုးေပးခဲ့တဲ့အတြက္ ၁၉၄၂ ခုႏႇစ္မႇာ အႀကီးမားဆုံး အဓိက႐ုဏ္းႀကီးျဖစ္ခဲ့ၿပီး ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္မ်ားမႇာ ရခုိင္ရြာေတြ မီး႐ႈိ႕ခံရၿပီး ရခုိင္လူမ်ဳိးႏႇစ္ေသာင္းခန္႔ ေသဆုံးခဲ့ရပါတယ္။ ႐ိုဟင္ဂ်ာတုိ႔၏ ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ ေမာင္ေတာ၊ ဘူးသီးေတာင္နဲ႔ ရေသ့ေတာင္ အေနာက္ဘက္ျခမ္း တစ္ခုလုံးကို Arkistan အာကစၥတန္အမည္ျဖင့္ ႏုိင္ငံတစ္ခု ထူေထာင္ရန္ ျဖစ္သည္လို႔ ဆရာဦးျမင့္သိန္းက တင္ျပထားပါတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရး အမည္ခံၿပီး တုိင္းရင္း သားမဟုတ္ဘဲ ျပည္နယ္ေတာင္းျခင္း၊ ႏုိင္ငံထူေထာင္ဖို႔ ႀကိဳးစားျခင္းမ်ားဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ထိပါးေစာ္ကားလာတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေဒါက္တာ ႏုိင္ေအာင္တို႔ မိုးသီးဇြန္တို႔က ထုိင္းမႇာလည္း ဗမာေတြ ငါးသန္းေလာက္လာၿပီး အလုပ္လုပ္ ေနတာပဲတဲ့။ ဟုတ္ကဲ့ အဲဒီဗမာငါးသန္းက ယိုးဒယားမႇာ ျပည္နယ္ မေတာင္းပါ။ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြက ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာကို လႊမ္းမိုးထားသလို မဲေဆာက္ကို အပုိင္ႀကံဖို႔ စိတ္နဲ႔ေတာင္ မျပစ္မႇားပါ။ ယိုးဒယားရြာေတြကို မီးမ႐ႈိ႕ပါ။ ယိုးဒယားေတြကုိ မသတ္ပါ။ လုပ္ခလစာ မႇန္မႇန္ရဖို႔ေတာင္
႐ုန္းကန္ေနရရႇာတဲ့ ေရႊဗမာေတြပါ။ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုတဲ့ စကားတစ္လုံး ေျပာတတ္႐ုံနဲ႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ တုိင္းရင္းသားအေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာအေရးေတြကို ဘယ္လိုပါ၀င္ေျဖရႇင္းမႇာလဲလို႔ ေမးလုိက္ခ်င္ပါတယ္။

Sunday, September 9, 2012

.

ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္ရွက္ပါ
-------------------------
အမွန္တရားဟာ မီးအလား
စကၠဴနဲ႔အုပ္ထား ထုပ္ထားလို႔မလံု...
မီးအဟုန္ကအစြမ္းကုန္ေအာင္
ေတာက္ေလာင္ေပလိမ့္မယ္…။

မပုပ္ရင္မေပၚ
မဟုတ္ရင္မေက်ာ္ပါသကြဲ႕
အေတာ္ရင္နာစရာေကာင္းတဲ့ျဖစ္ရပ္
လူသတ္ခဲ့တဲ့အရိုင္း
ေျမာက္ပိုင္းေက်ာင္းသားဇာတ္
လွ်ပ္ျပက္ႏွယ္ထင္ရွားလူသိမ်ားလာေခ်ၿပီ…။

တရားသည္ မတရားသည္
ကိုယ့္ေပၚမွာသာမူတည္
မလိမ္လည္ မညာစတမ္း
ကိုယ့္ဖါသာကိုယ္တရားစစ္ၾကည့္စမ္း…။

မွန္သလား မွားသလား
အျငင္းပြားစရာ မလို
နဂိုရ္ရွိမွ နကိုင္းထြက္
အရိုင္းအစိုင္းဖက္သမွ်
အပိုင္းအပိုင္းထြက္လာမယ္ပ…။

လူလူခ်င္း စာနာမွဳကင္း
အယြင္းအမွား ဇာတ္တူသားစား
အာဏာသားကိုတိုက္တဲ့သူ
ေၿမြပူရာ ကင္းေမွာက္လို႔
အေမွာက္ေမွာက္ အမွားမွား
အေဖါက္ေဖါက္အျပားျပားနဲ႔
ေလာက္မ်ားထက္ဆို၀ါး
အသားထဲက ေလာက္ထြက္
ပက္စက္တဲ့အၾကံနဲ႔ရက္စက္ၾကျပန္
အမွန္တရား မျမင္ေတာ့ပါလား
လက္တြင္ကိုင္ထား တခြဲသားအာဏာနဲ႔
ေက်ာင္းသားအခ်င္းခ်င္း
ညႇာတာမွဳကင္း ရက္စက္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔
အားမနာႏွိပ္စက္ အသက္ထြက္တဲ့အထိ
မိုက္ရိုင္းစြာသတ္ျဖတ္လိုက္ပါဘိ…။

အသိေခါက္ခက္ အ၀င္နက္တဲ့သူ
လူမဆန္ မူမမွန္ တယူသန္သမား
ခုေနအခါမ်ားမွာ
ပြဲလန္႔ရာ ဖ်ာ၀င္ခင္း
အတင္းနာမည္၀င္ခံ ျပည္ေတာ္ျပန္ သတဲ့..။

အျဖစ္မွန္ စနက္တံသည္ကား
ဗံုးက်ည္ဆန္အလား
ေပါက္ကြဲလာပါတကား…။

ကိုယ္လုပ္ကိုယ္ခံ အမွန္စံရမွာ
အမွန္ေသခဲ့ရ ေၾကကြဲခဲ့ရတာက
ဖ်က္လို႔မရတဲ့သမိုင္း..
သမိုင္းရိုင္းေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သူမွန္ရင္
ကံတရားက မည္သူမ်က္ႏွာမွမေထာက္ထား
အေၾကာက္တရားၾကီးၾကီးနဲ႔
ေဆာက္စားၾကီးသူေတြရဲ႕မ်က္ႏွာကို
အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ လွီးပစ္မွာ ေသခ်ာပါေပတယ္။

တကၠသိုလ္ဘုန္းၾကြယ္
(စက္တင္ဘာ ၉ ၂၀၁၂)

Saturday, September 8, 2012

ဘယ္သူ မဆုိ မင္းသားျဖစ္ခ်င္တယ္. . .

ဘယ္သူ မဆုိ မင္းသားျဖစ္ခ်င္တယ္. . .
======================
ျပည္ေတာ္ျပန္ ABSDF ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း ႏွစ္ေယာက္နဲ႕ ပါတ္သက္ၿပီး ေရးသားေဖၚထုတ္မႈေတြ ကို လုပ္တာဟာ ခုခ်ိန္မွာ လုပ္သင့္ရဲ႕လား၊ သူတုိ႕နဲ႕ ညီညြတ္ေရး မလိုဘူးလား လို႕ မိတ္ေဆြတေယာက္က စာပို႕ပါတယ္။
က်ေနာ္က သူတို႕ႏိုင္ငံေရး ဇာတ္ခံုေပၚျပန္တက္လာ၊ အခြင့္ေရး ယူလာမွာစုိးလို႕ လို႕ ျပန္ေျဖခဲ့တယ္။
တကယ္ ေတာ့ က်ေနာ္ ကိုႏုိင္ေအာင္ နဲ႕ မဆံုဖူးပါဘူး။ ကိုမုိးသီးနဲ႕ကေတာ့ ၈၈-၈၉ ကာလမွာလည္း အလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ခုလည္း ျပန္ဆံုတယ္။ ခင္မင္ရင္းစြဲေလးလည္း ႐ွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သမုိင္းဆိုတာ ခင္မင္ရင္းစြဲနဲ႕ သာေစ၊ နာေစ ေရး ရတာ မဟုတ္ဘူး လို႕ က်ေနာ္ ခံယူထားပါတယ္။

သူတုိ႕ဟာ ဒီမုိကေရစီ သမားေတြ မဟုတ္ဘူးလား၊ သူတို႕ကို တိုက္ရင္ ႀကံ႕ဖြံ႕က အျမတ္ထုတ္သြားမွာေပါ့ လို႕ တေယာက္က ေထာက္ပါတယ္။ က်ေနာ့္အျမင္မွာ ႀကံ႕ဖြံ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဒီမုိကေရစီသမားပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တုိင္းျပည္ ကို အႏၱရာယ္ေပးႏိုင္တာ လူတဦးခ်င္းတေယာက္ခ်င္းရဲ႕ စိတ္ဓါတ္၊ အက်င့္ စာရိတၱ၊ ခံယူခ်က္၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြနဲ႕ပဲ ဆုိင္ပါတယ္။ က်ေနာ္အေၾကာက္ဆံုးကလည္း ျမန္မာ့သမုိင္းစာမ်က္ႏွာမွာ တုိင္းျပည္လြတ္ လပ္ေရးအတြက္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ လူငယ္ ၃၀ ထဲ ဗုိလ္ေန၀င္းလို႕ အခြင့္အေရး သမား တေယာက္ပါသြားတဲ့အတြက္ ခုခ်ိန္ထိ မဆံုးႏိုင္တဲ့ ဆုိးသံသရာမ်ိဳး ထပ္ျဖစ္မွာကိုပါပဲ။

တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္က သမုိင္းကို စိတ္၀င္စားေလ့လာသူသာျဖစ္ၿပီး၊ သမုိင္းပညာ႐ွင္လည္း မဟုတ္၊ သုေတသီလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီကိစၥေတြ မွာ ဘာေၾကာင့္ ၀င္ပါျဖစ္သလဲ ဆုိရင္ အႏုပညာသမားတေယာက္အေနနဲ႕ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ရင္း ဆြမ္းခံရင္း ငွက္သင့္တယ္ ပဲ ထင္ပါတယ္။

က်ေနာ္ ဒီေရာက္ၿပီး တႏိုင္ငံလံုး အႏွံ႕ေလွ်ာက္သြား၊ ေတာထဲက ျဖတ္သန္း လာခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ လုပ္ေဖၚကုိင္ဘက္ေဟာင္းေတြ၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြ နဲ႕ ဆံုဆည္း စကားေျပာရင္း သူတုိ႕ျဖတ္သန္းလာခဲ့တာ ေတြကို အေျခခံၿပီး ေနာက္တခ်ိန္ ကား႐ိုက္ႏိုင္ဖုိ႕ပဲ ရည္ရြယ္ အခ်က္အလက္ ေတြ စုေစာင္းခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ နားေထာင္ရင္း ေရႊလုိေတာက္ပေနတဲ့ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္ သမုိင္း ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က အက်ည္းတန္ျဖစ္ရပ္ ေတြကို က်ေနာ္သိလာ၊ ျမင္လာရတယ္။

မတရားမႈေတြဗ်ာ
အဓမၼေတြဗ်ာ...
ရက္စက္လိုက္ၾကတာဗ်ာ။

ေနာက္ ဒီျဖစ္ရပ္ေတြ သာ မက၊ ဘာေၾကာင့္ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္ ႏွစ္ျခမ္းကြဲ ခဲ့ရတယ္၊ ႏို္င္ငံေရး ကို ေျဖာင့္မတ္သန္႕႐ွင္းစြာ လုပ္ကိုင္ျခင္းမ႐ွိဘဲ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ကလိမ္ကက်စ္ လုပ္တတ္တာ ဒါေတြဟာ ျမန္မာ့သမုိင္းမွာ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး၊ ဒါေတြေၾကာင့္ ခုခ်ိန္ထိ သမုိင္းရဲ႕ အေမြဆုိးကို ရင္ဆုိင္ေနရတာ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိလူေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ ေတြကို က်ေနာ္ ေဖၚထုတ္ဖုိ႕ကို လုိပါတယ္။

က်ေနာ္ေလ့လာထားသမွ်ကို ျပတ္ျပတ္သားသားေျပာရမယ္ ဆိုရင္ ေျမာက္ပိုင္း၊ ေတာင္ပိုင္း လူသတ္မႈေတြ မတရားဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္မႈေတြ နဲ႕ ပါတ္သက္ၿပီး ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္ တို႕ ဘက္က အဲဒီကာလဗဟိုေကာ္မီတီေတြ တာ၀န္ယူေျဖ႐ွင္းရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေတာင္ပိုင္း ဖမ္းဆီးမႈေတြဟာ တကယ့္ကို အာဏာလုပြဲေတြလို႕ပဲ က်ေနာ္သံုးသပ္မိသေလာက္ ျပတ္ျပတ္သားသား ေရးပါတယ္။ မၾကာခင္ ဆရာကိုေန၀င္းေအာင္ နဲ႕ ကိုထင္ေက်ာ္တို႕ရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးမွတ္တမ္းေတြကို ဆက္တင္ပါ့မယ္။ အဲဒီထဲမွာ လူမဆန္ဆံုးက တဦးတည္းေသာ အက်ဥ္းသူ မမီမီခိုင္ကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ အဓမၼက်င့္ ေစာ္ကားခဲ့တာ။ ႏွိပ္စက္ခဲ့တာ။ ေနာက္ေတာ့ မွားလို႕ဆိုၿပီး အန္န္အယ္လ္ဒီက ျပန္ေခၚထုတ္သြားခဲ့တာ။. . မမီမီခိုင္ကို ခုခ်ိန္ထိ က်ေနာ္ မျမင္ဖူးေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူေနခဲ့၊ သြားခဲ့ တဲ့ ေနရာေတြက ၾကားရသေလာက္ လျပည့္လကြယ္ေတြမွာ စိတ္ေတြ ဂေယာင္ေခ်ာက္ျခား ျဖစ္ရတာ၊ ေတြ႕ရာေယာက္်ားေတြ ေျခေတာ္တင္ခံရတာ ဟာ စိတ္နာစရာႀကီးဗ်ာ။ ပညာတတ္အမ်ိဳးေကာင္းသမီးေလး တဦး ဒီမုိကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ လို႕ နာမည္ခံထားတဲ့ သူေတြ ဖ်က္ဆီးတာေၾကာင့္ ဘ၀ ပ်က္သြားရတာ။ ဒိီလုိပဲ ကိုျမင့္ဦးဆိုတဲ့ လူငယ္ေလးဟာ ထုိင္းကို ႏြားေတြ ေက်ာင္းပို႕ရင္း ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ဆုိတဲ့ နာမည္ႀကီး နဲ႕ ၀င္လာခဲ့တာပါ။ သူဟာ ျမန္မာစာေတာင္ ေရးတတ္၊ ဖတ္တတ္တဲ့ သူမဟုတ္ပဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ကိုလည္း ေထာက္လွန္းေရး လို႕ စြပ္စြဲ ဖမ္းဆီး ႏွိပ္စက္ခဲ့တယ္။ ဒါေတြကို ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္တို႕ အေနနဲ႕ မသိဘူး၊ ျငင္းလို႕မရဘူး။ ႐ွင္းကို ႐ွင္းဖုိ႕လုိပါတယ္။

အဲဒီလိုပဲ ေအဘီအက္စ္ဒိီအက္ဖ္ ႏွစ္ျခမ္းကြဲ ရတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြနဲ႕ ကိုေဌးႏိုင္ေသဆံုးမႈကိုပါ တာ၀န္ယူေျဖ႐ွင္းရမွာ ကိုမုိးသီးဇြန္ ရဲ႕ တာ၀န္ေတြပါ။ ကိုမုိးသီးဇြန္ဟာ ႏိုင္ငံေရး လုပ္တဲ့အခါမွာ အင္မတန္မွာ မေျဖာင့္မတ္တဲ့ သူတေယာက္ပါ။ အစည္းအေ၀းေတြမွာ စည္းမ်ည္းစည္းကမ္း ကို လုိက္နာ တာ၊ အမ်ားသေဘာရဲ႕ ဆႏၵကို ေလးစားတာ လည္း နည္းပါးသလုိ၊ သူ႕ ကို ဆန္႕က်င္ၿပီ ဆုိတာနဲ႕၊ သူမႏိုင္ေလာက္ဘူး ဆုိတာနဲ႕ အဲဒီပြဲ ကို ဖ်က္တတ္ တဲ့ အက်င့္ ႐ွိတယ္။
ေျပာရရင္ ညစ္တတ္တဲ့ႏိုင္ငံေရး သမား စစ္စစ္ ပါ။ အစည္းအေ၀း တခုမွာ သူမႏိုင္ေလာက္ေတာ့ဘူး ဆုိရင္ ဒီအစည္းအေ၀းက ဘယ္ေလာက္ လံုၿခံဳေရး ႐ွိသလဲ၊ ေထာက္လွန္းေရး မပါဘူး ေျပာႏိုင္လား ဆုိၿပီး ပြဲ ဖ်က္တတ္တာ၊ ၈၈-၈၉ ႏိုင္ငံေရးပါတီအေနနဲ႕ ေက်ာင္းသားပါတီေတြ ေထာင္ လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ သူေတြ အားလံုး ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ ျပႆနာေတြပါ။
အဲဒီ ျပႆနာမ်ိဳးေတြဟာ လက္နက္ကိုင္တဲ့ ေတာထဲကိုေရာက္သြားတာပါပဲ။ ညီလာခံကြဲ ရ တာ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိတာ အေသးစိတ္ ဆရာကိုေန၀င္းေအာင္ က ေဆြးေႏြးတင္ျပထားပါတယ္။
ဆရာကိုေန၀င္းေအာင္ ဟာ ေျပာရရင္ မုိးသီးဇြန္ရဲ႕ လူရင္းပါ။ မိုးသီး တာ၀န္ေပးမႈအရ ေျမေပၚတာ၀န္ခံအေန
နဲ႕လုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ညီလာခံမွာ မုိးသီးရဲ႕ စည္းမ်ညး္စည္းကမ္း ကို မေထမဲ့ျမင္လုပ္မႈေတြကို စိတ္ပ်က္လြန္းလို႕ ေအဘီ အကြဲမွာ ႏိုင္ေအာင္ ဘက္ အျခမး္ကို ရပ္ခဲ့တယ္ တဲ့။ မုိးသီးဇြန္ဟာ လူတဘက္သားကို မဟုတ္က ဟုတ္ကလုပ္ႀကံတုိက္ခုိက္တတ္တယ္။ ေနာက္ သူႏိုင္ဖုိ႕ ႐ိုး႐ိုးသားသား မႀကိဳးစားဘဲ ေအာက္လမ္း၊ အထက္လမ္း လမ္းေပါင္းစံုနဲ႕ လုပ္တတ္တယ္။ ညီလာခံမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမ ကိုပါ ေခၚၿပီး သူ ဥကၠဌ ျဖစ္ေရး ႀကိဳးပမ္းခဲ့တယ္။

ညီလာခံမွာ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ကိစၥ ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္ ေဆြးေႏြးမႈေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ စစ္ေရးလမ္းစဥ္ေဆြးေႏြးမႈ ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး အဆင့္ ေရြးခ်ယ္ေနရာခ်ထားေရးအခန္းက႑မွာ ကြဲၾကတာပါ။ ေနရာ.. အတြက္ ကြဲၾကတာပါ။

ကြဲၿပီး ျပန္ညွိေတာ့လည္း ဘယ္လိုမွ ကို စည္းမ်ည္းစည္းကမ္းနဲ႕မညီတာေတြ ေျပာၿပီး ကို ညွိတဲ့အတြက္ ေပါင္းစည္းလို႕ကို မရခဲ့တာပါ။

ကဲ. . .ဒါေတြဘယ္လုိ ျဖစ္ရတယ္ ဆုိတာ အေသးစိတ္ကို တင္ပါ့မယ္။

အဓိကေျပာခ်င္တာက က်ေနာ္ က အႏုပညာသမားတေယာက္အေနနဲ႕ သစၥာ ကိုသာ ကိုးကြယ္ပါတယ္။ အလွ ဟာ သစၥာမွာပဲ ႐ွိတယ္ လို႕ ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ ႏို္င္ငံေရးသမား မဟုတ္တဲ့အတြက္ ကိုမိုးသီး ေကာ၊ ကိုႏုိင္ေအာင္ ေကာ က်ေနာ့္ ၿပိဳင္ဘက္ေတြလည္း မဟုတ္၊ က်ေနာ္ရန္သူလည္း မဟုတ္၊ မိတ္ေဆြ ေတြဘဲ ျဖစ္ခ်င္တာပါ။ က်ေနာ္အတြက္ေတာ့ ၈၈ ဇာတ္လမ္းထဲ ကိုမုိးသီးဇြန္ဟာ ရယ္စရာေကာင္းတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ တေကာင္သာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ တခါတေလ သူ႕ရဲ႕ လုပ္ကြက္ေတြ က တခိခိ သေဘာက်စရာရယ္ရပါတယ္။ ဒါ သူ႕ကို ေစာ္ကားတာမဟုတ္ပါဘူး။ သူဟာ ခင္စရာေကာင္းတဲ့လူတေယာက္ပါ။ အနီးကပ္ေပါင္းတဲ့သူတိုင္း သူ႕ကိုခင္ၾကပါတယ္။

႐ုပ္႐ွင္အေနနဲ႕ ဖန္တီးရင္ သူ ထြက္လာတိုင္း ပရိတ္သတ္ ပြဲက်မယ္ ထင္တယ္။

က်ေနာ္ သူတို႕ကို ေခါင္းေဆာင္ေတြပီပီ၊ မွားခဲ့တာေတြ ကို သူရဲေကာင္းစိတ္နဲ႕ ၀န္ခံ၊ ၀န္ခ်၊ ရင္ဆိုင္ေျဖ႐ွင္းေစခ်င္တယ္။ ၿပီးမွ တုိင္းျပည္အတြက္ျပန္ၿပီး အလုပ္လုပ္ေစခ်င္တယ္။
ဒါမ်ိဳး လုပ္ၿပီး မွားခဲ့တဲ့အမွားေတြ အတြက္ ေပးဆပ္ၿပီး၊ တုိင္းျပည္အတြက္ တကယ္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ရင္ က်ေနာ္ ေထာက္ခံေရးသားဖို႕လည္း ၀န္မေလးပါဘူး။ သူတို႕ကို မုန္းတီးစိတ္လည္း မ႐ွိသလို၊ တိုက္ခုိက္လိုလုိ႕ေရးေနတာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေရးေတာ့ ေရးရလိမ့္မယ္။ ဒါ သမုိင္းပါ။ ျပည္သူ သိသင့္သိအပ္တဲ့ သမုိင္းပါ။ က်ေနာ့္အေနနဲ႕ေတာ့ ေရးရမယ္။ ဆံုးျဖတ္တာ ျပည္သူ႕အလုပ္ပါ။

နယူးေယာက္ခ္ ပြဲမွာ လြမ္းစိမ့္ လာၾကည့္ေတာ့ လြတ္လပ္တဲ့နယ္ေျမမွာ လြတ္လပ္စြာ ကား႐ိုက္ပါဦး လို႕ ကိုမိုးသီး က ေျပာရင္း၊ မင္းသားလုိရင္ေျပာ လို႕ အရႊန္းေဖါက္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္ကလည္း ကိုမုိးသီးေရ. . မင္းသား မျဖစ္ဘဲ၊ လူၾကမ္းျဖစ္ေနမယ္ လို႕ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ သူနဲ႕က်ေနာ္ ဆံုဖို႕လည္း ေျပာထားပါေသးတယ္။ မအားတာနဲ႕ကို မဆံုျဖစ္ပါဘူး။ ဆံုလည္း ဆံုခ်င္ စကားစၿမီလည္းေျပာခ်င္
ပါေသးတယ္။
လူတိုင္းကေတာ့ မင္းသားျဖစ္ခ်င္တယ္။ အနည္းဆံုး ကိုယ့္ဇာတ္လမ္းမွာ။ ဒါေပမယ့္ မင္းသား ဆုိတာ မင္းသားကာ႐ိုက္တာ ေတာ့ ႐ွိရလိမ့္မယ္ ဆုိတာ မေမ့ေစခ်င္ဘူး။

က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားတို႕အတြက္ အေကာင္းဆံုး ဇာတ္ညြန္းေရးၾကည့္တယ္။

သမုိင္း လွ ဖုိ႕ဆုိ သတၱိ႐ွိ႐ွိ သူရဲေကာင္းဆန္ဆန္ ကိုယ္က်ဴးလြန္မိခဲ့တာေတြ ကို ၀န္ခ်ေတာင္းပန္၊ ၀န္ခံရင္ဆုိင္၊ ၿပီးရင္ တုိင္းျပည္အတြက္ အလုပ္ျပန္လုပ္ပါ။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ လွ တဲ့ မင္းသားေတြ ျဖစ္ကုန္မယ္။ လွရင္ မင္းသား တင္ပါ့မယ္။
( ခ်ိဳတူးေဇာ္ )

Thursday, September 6, 2012

.

မင္ဟတ္တန္ေရာက္ ေအာင္ေ၀းသို႕ အေရးေပၚအေၾကာင္းၾကားစာ ( မာဃ )
======================================

ခဗ်ားထြက္သြားတဲ႔ အခ်ိန္ကေလာက္
ရန္ကုန္ဟာ မထူေတာ႕ဘူး ကိုေအာင္ေ၀း
ရန္ကုန္ဟာ မအေတာ႕ဘူး ကိုေအာင္ေ၀း
ရန္ကုန္ဟာ ဆင္းတုေတာ္ျမင္တိုင္း ဘုရားမထင္ေတာ႔ဘူး
ဖြတ္ထြက္မွ ေတာင္ပို႕မွန္းသိခဲ႔ၾကေပမယ္႕
အဲ႔ေတာင္ပို႕ ကိုထိုင္ကန္ေတာ႕ရေလာက္ေအာင္
ရန္ကုန္ဟာ မတုန္း ေတာ႕ဘူး . . .


ေျပာျပခ်င္တယ္ ကိုေအာင္ေ၀း
က်ေနာ္ဟာ ကိုမိုးသီး လို လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးသမားမဟုတ္ဘူး
က်ေနာ္ဟာ ခဗ်ားလို နိဳင္ငံေက်ာ္နိဳင္ငံေရးကဗ်ာဆရာၾကီးမဟုတ္ဘူး
လူပိန္းေျပာေျပာရရင္ လက္နက္မကိုင္ဖူးဘူး
လူသိထင္ရွား နိဳင္ငံေရးသမားမဟုတ္ဘူး
၈၈ မွာ လူလားမေျမာက္ေသးဘူး
ခြပ္ေဒါင္းအရွင္လတ္လတ္ကိုေတာင္ ၂၀၀၇ မွာမွ ျမင္ဖူးခဲ႔တာ
ဒါေပမယ္႕ ေအဘီေျမာက္ပိုင္း အာဏာသံေ၀ဂ ေတြက
ဖတ္ရသမွ် ရင္ ကို ဓါးနဲ႕ဆြတယ္ . . .

ကိုနိဳင္ေအာင္ မွာတာ၀န္ရွိသလား
ကိုေအာင္နိဳင္မွာ တာ၀န္ရွိသလား
ခဗ်ားေျပာတဲ႔ ဥကၠဌၾကီးပါ ဆိုတဲ႔ ကိုမိုးသီးကလြဲခ်
အဲ႔ဒီတုန္းကအသတ္ခံရတဲ႔ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေတြဟာ
လမ္းေဘးက ေခြးေတြမဟုတ္
ရက္ရက္စက္စက္ ဖိႏွိပ္ေျခမြလိုက္ရေအာင္ ပုရြက္ဆိတ္ေတြမဟုတ္
ခဗ်ားစကားအရဆိုရင္ ေဒါင္းေတြျဖစ္တယ္
ေဒါင္းေတာင္မွ ရိုးရိုးေဒါင္းမဟုတ္
သတၱိေသြး ေစြးေစြးနီတဲ႔ ခြပ္ေဒါင္းေတြ . . .

လူေထာင္မခ်ီတဲ႔ ေအဘီကို အုပ္ခ်ဳပ္ခြင္႔ရဖို႕အတြက္
ဇက္တူသားျခင္းစား
ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသားျခင္းျပန္သတ္
ထြီ ရြံစရာေကာင္းလိုက္ပံုက
အဖမ္းခံ အႏွိပ္စက္ခံရတဲ႔ လူတစ္ရာေက်ာ္ဟာ အစိုးရသူလ်ိဳ တဲ႔လား
အသနားခံသူေတြကို ဇက္ျဖတ္ လက္ျဖတ္ ေျချဖတ္
ကိုေအာင္ေ၀း ခဗ်ားႏွယ္
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကိုမွ အားမနာ
ကိုမိုးသီးလိုလူကို တာ၀တီသာ ကိုတင္ရက္
ဒီမွာ ကိုယ္လူ ကိုေအာင္ေ၀း
ေသနတ္ကိုင္ရဲတိုင္း သူရဲေကာင္းဆို
ေဟာဒီေလာကမွာ သူရဲေကာင္းဆိုတာ ေရတြက္ မရဘူး . . .

ဒီကိစၥနဲ႕ ကိုမိုးသီး ဘာမဆိုင္ရင္
ျမန္မာနိဳင္ငံကို ဘာသာနဲ႕ေျခမြဖို႕အကြက္ခ်
စည္းေ၀းၾကတဲ႔ မုတ္ဆိတ္ဖြားေတြနဲ႕
က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ ဥကၠဌၾကီး ဘာေျပာခဲ႔သလဲ
ထခ် ဖုိ႕ လက္နက္ေတြစု ၾကပါ ဟုတ္လား
ကိုေအာင္ေ၀း
ခဗ်ားေလသံအရဆို ရီးပဲ
အၾကီးၾကီးရီးပဲ
အဲ႔ဒီလို လူမ်ိဳးကိုမွ အက္ဆစ္နဲ႕မပက္ရင္
ရန္ကုန္ကလူေတြ ကိုယ္႕မ်က္ႏွာကိုယ္ ဓါးနဲ႕လွီးပစ္မယ္ . . .

ကိုေအာင္ေ၀း ခဗ်ားေျပာသလို
ကိုမိုးသီးျပည္ေတာ္ျပန္တာ အမ်ိဳးသားသင္႔ျမတ္ေရးအတြက္လား
ဒီမိုကေရစီနဲ႕ လူ႕အခြင္႔အေရးအတြက္လား
ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္လား
ဒါမွမဟုတ္
လုပ္စားစရာမရွိေတာ႕လို႕ ဂြင္သစ္ဖန္တာလား ဆိုတာ
ခဗ်ားဘယ္လို ခြဲျခားမလဲ
ခဗ်ား ဘယ္လို အာမခံမလဲ
ရီးပဲ ကိုေအာင္ေ၀း ရီးပဲ
ကမာၻပါတ္ျပီး အလွဴေငြေတာင္း
ျမန္မာျပည္အတြက္ဆိုတဲ႔ အဆင္႔ျမင္႔သူေတာင္စားေခတ္က ကုန္သြားျပီ . . .

ရန္ကုန္နိဳင္ငံေရး
ျမန္မာနိဳင္ငံေရး
ဗမာ႔နိဳင္ငံေရး
ဒီမိုကေရစီနဲ႕ လူ႕အခြင္႔အေရးအတြက္
ျပန္လာမယ္ဆိုရင္
ေအဘီက ေသြးညွီနံ႕ေတြကို အရင္ေဆးခဲ႔ၾက
ဘန္ေကာက္မွာေဆးခဲ႔ၾက
မန္ဟက္တန္မွာ ေဆးခဲ႔ၾက
ရန္ကုန္ကို သယ္မလာနဲ႕
ရန္ကုန္က ေသြးညွီနံ႕ဖုံးျပီးသား
ထပ္မသယ္နဲ႕ . . . ထပ္မသယ္လာခိုင္းနဲ႕
ခဗ်ားရဲ႕ အေခ်ာင္သမား သူရဲေခါင္းကို
မန္ဟက္တန္သာ ျပန္ေခၚသြား . . .

မာဃ
https://www.facebook.com/margaluelin

Tuesday, September 4, 2012

ကိုကိုႀကီးေျပာေသာ ေျမာက္ပိုင္းလူသတ္မႈ....။

အဓိကက ေသတဲ့လူကေသျပီးသြားျပီ။ ေသတဲ့လူကျပန္မရွင္ေတာ့ဘူး..ဒါေပမဲ့ ျဖစ္ရပ္အမွန္ကေတာ့ အမွန္အတိုင္းေပၚေပါက္ေစခ်င္တယ္...။
ဒါကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးရဲ႕ဆႏၵပါ။
က်ဆံုးသြားတဲ့လူေတြက ေျမေပၚမွာရွိစဥ္ကတည္းက လက္တြဲခဲ့ဖူးတဲ့လူေတြ၊ သူတို႔က ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈမွာ တကယ္ဦးေဆာင္ပါ၀င္ခဲ့သူေတြ၊အဓိကက ဘာေၾကာင့္ျဖစ္လဲဆိုေတာ့ ပိတ္ဆုိ႔ထားတဲ့ကာလတခုမွာ သူ႔ကိုယ္မယံု၊ကုိယ့္သူမယံုနဲ႔ သံသယေတြနဲ႔ အလုပ္တူလုပ္ေနခ်င္းတူတာေတာင္ ဘယ္သူကေထာက္လွမ္းေရးျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔၊ ဘယ္သူကသတင္းေပးျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုတဲ့ဟာကုိေျမေပၚမွာလည္းတေယာက္နဲ႔တေယာက္သေဘာထားကြဲလြဲမႈေတြျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။
ေတာတြင္းမွာ လက္နက္ကိုင္တဲ့ အေျခအေနမွာဆိုေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့။
သံသယရဲ႕ဓါးစာခံေတြ သားေကာင္ေတြ ျဖစ္သြားတယ္။ ပိတ္ဆို႔ထားတဲ့ စနစ္ဆိုးၾကီးတခုေၾကာင့္မို႔လို႔ စေတးခံလိုက္ရတဲ့ သားေကာင္ေတြအျဖစ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမင္တယ္။
ဒီေလာက္ၾကီးက်ယ္တဲ့ ျပႆနာၾကီးဟာ ဒီကိစၥမွာ ပါ၀င္ပတ္သက္ခဲ့တဲ့သူေတြအေနနဲ႔ ေျဖရွင္းရမွာအမွန္ပဲ။ ဒါသူတို႕တာ၀န္ယူရမွာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမင္တာေတာ့သူတို႔ကေက်ာင္းသားေတြပဲေလ။ လူေတြပါဒီေလာက္ဆိုးဆုိး၀ါး၀ါးခံစားခဲ့ၾကရျပီးျပီ။ေသဆံုးခဲ့ၾကရျပီးျပီ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေဖာက္ျပန္လို႔၊ ေထာက္လွမ္းေရးမို႔လို႔ျဖစ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအရ ထပ္ျပီးလုပ္ၾကံခံရတာကိုေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ျမင္တယ္။ အဓိကကေတာ့ ဒီေလာက္အက်ယ္တ၀င့္ျဖစ္ဖို႔ေတာင္မလိုဘူး။
ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ျပီး နင့္နင့္နည္းနည္းခံစားခဲ့ၾကရတဲ့လူေတြက၊ ဒီလူေတြကေထာက္လွမ္းေရးကမဟုတ္ဘူး၊ေခတ္ကာလအေျခအေနမွာ မွားယြင္းမႈေတြျဖစ္ခဲ့တယ္။
အဲဒီအတြက္ သူတို႔ဟာစေတးခံခဲ့ၾကရတယ္ဆိုတာေလာက္ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ရင္ေတာင္မွ သူနဲ႕ရင္းႏွီးတဲ့သူေတြအားလုံးကနည္းနည္းသက္သာမဲ့၊ စိတ္ခံစားမႈေျဖေလ်ာ့မယ့္သေဘာရွိတယ္။
ဒီအေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ဘယ္သူ႔ဘက္ကပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီကိစၥဟာ မွန္မွန္ကန္ကန္ေတာ့ ေဖာ္ထုတ္ဖို႔လိုတယ္။ ဒီလူေတြဟာ ေခတ္ဆိုးစနစ္ဆိုးတခုထဲမွာ သူတို႔ဓါးစာခံျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။
အဲဒါကိုေပၚလြင္ဖို႔လိုတယ္။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ လူလည္းေသေသး၊နာမည္လည္းေသ၊ႏိုင္ငံေရးလည္း အသတ္ခံရတဲ့ဟာမ်ိဳးက တကယ္အသတ္ခံရတာထက္ပိုဆိုးတယ္။အဲဒါမ်ိဳးကမျဖစ္သင့္ဘူးလုိ႔ျမင္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူကိုမွနစ္နာတာ၊ထိခိုက္တာကိုမလိုလားဘူး။
အဓိက အျဖစ္အမွန္ေပၚေပါက္ဖို႔ပဲ။
ေပၚေပါက္ဖို႔က လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔က တခ်ိဳ႕က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အျပစ္ေတြနဲ႔ပတ္သက္ျပီးေတာ့ေတာင္မွ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္တယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒါေတြကေမ့ပစ္ဖို႔ေတာ့မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ Forgive(ခြင့္လႊတ္မႈ)လုပ္ႏိုင္တယ္။ Forget (ေမ့ပစ္ျခင္း) လုပ္လို႔မရဘူး။ဒါေတြက သမိုင္းမွာ ဒါေတြျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာေတာ့ မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြက်န္ခဲ့ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတယ္။
အားလံုးကဆႏၵရွိတယ္။
ကိုယ့္ဘက္မွာျဖစ္ေနတဲ့ဟာက်မွ ဒါၾကီးကိုဖံုးကြယ္ပစ္လိုက္ဖို႔ မျဖစ္သင့္ဘူး။
ကိုယ္ေတြျဖစ္ခဲ့တာနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ရဲရဲရင့္ရင့္ေဖာ္ထုတ္တာမ်ိဳး၊တာ၀န္ယူတာမ်ိဳးေတာ့ ကိုယ္ကနမူနာ ျဖစ္သင့္တယ္လို႔ျမင္တယ္။
(ဦးကိုကိုၾကီးရဲ႕ေျပာခ်င္လို႔ေျပာခဲ့တာေတြစာအုပ္)

ျပည္တြင္း ျပည္ပမွာ က်င္းပၾကေသာ အနွစ္ ၂၀ ေျမာက္ အမွတ္တရပြဲမ်ား

ေၾကြလြင့္သြားေသာေက်ာင္းသားမ်ားအမွတ္တရပြဲမွာ ကိုယ္ေတြ ့ေျပာျပျခင္းမ်ား။

ေၾကြလြင့္သြားေသာေက်ာင္းသားမ်ားအမွတ္တရ.အပိုင္း ၂

မႏၱေလး အမွတ္တရပြဲမွာ ျပသေသာ သရုပ္ေဖၚျပကြက္

မႏၱေလး အမွတ္တရပြဲမွာ ကိုရဲလင္းအားေမးျမန္းျခင္း



http://facebook.com/khudaun

http://facebook.com/khudaun



ထပ္ဆင့္ႏွိဳးေဆာ္အပ္ျခင္း

ထပ္ဆင့္ႏွိဳးေဆာ္အပ္ျခင္း

ေၿမာက္ပုိင္း လူသတ္မႈ႔ကိစၥအတြက္ တပ္ရင္းမွဴးကုိသုိက္ထြန္းဦးနဲ႔ ထိန္လင္း ေဆြးေႏြးၿခင္း..


88KhuDaun88 ©

TOP